بزرگ ترین حسرت افرادی که برای یاری های بشردوستانه سفر می نمایند - سفر بریم

کاش بیشتر می ماندم

وقتی که زمان خداحافظی می رسد بیشتر داوطلبان لحظات سختی را تجربه می نمایند. شاید به این علت که به بچه های نوانخانه ها دلبسته می شوند؛ یا به همکارانی که در کنارشان خدمت نموده اند و سایر داوطلبان یا خانواده هایی که میزبانشان بوده اند. داوطلبان بدون شک با محیط شان رابطه ای عمیق و معنادار برقرار می نمایند و این موضوع خداحافظی را برایشان سخت می نماید. معمولا در راه برگشتن یا پس از بازگشت و در شبکه های اجتماعی این موضوع را از زبان ها آن ها می شنوید؛ همه آنها آرزو داشتند که بیشتر بمانند. اگر شما هم داوطلب چنین سفرهایی هستید، برای یک دوره بلند مدت و حداقل سه ماهه ثبت نام کنید؛ اگر ماجراجوتر هم هستید می توانید شش ماه یا یک سال را هم امتحان کنید.

کاش زبان محلی را یاد می گرفتم

اگرچه در بسیاری از کشورهای جهان مردم تا حد زیادی زبان انگلیسی را می دانند، این مسئله نباید شما را از یادگیری زبان محلی یا گویش ها بازدارد. ممکن است فکر کنید ارتباط برقرار کردن به انگلیسی ساده تر است، اما زمانی که به خانه بازمی گشت متوجه خواهید شد که فرصت فوق العاده یادگرفتن یک زبان نو از محلی ها را از دست داده اید. کسانی که هرروز با آن ها در ارتباط بودید. در ابتدا سعی کنید با بچه ها ارتباط برقرار کنید، این موضوع به شما یاری می نماید که اصول پایه را تمرین کنید و فشار کامل صحبت کردن را حس نکنید و به مرور اعتماد به نفس سفارش دادن غذا، آدرس دادن، یا پرسیدن سوالات روزانه را پیدا می کنید. برای یادگیری زبان محلی در مدت داوطلبی فعال عمل کنید، از هر آموزش زبانی که در دسترس است بهره بگیرید و مدام تمرین کنید.

کاش زمان بیشتری با خانواده میزبانم می گذراندم

شاید وقت گذراندن با سایر داوطلبان جهانی که با مسائل تطابق پذیری یا ارزش های فرهنگی یکسان با شما دست و پنجه نرم می نمایند منطقی تر به نظر برسد. آن ها زبان شما را بهتر می فهمند و هم سن شما هستند و در وطنشان شیوه زندگی مشابه شما را دارند. البته گذراندن بیشتر وقت تان با سایر داوطلبان باعث می گردد ارتباطی که می توانستید با فرهنگ و مردم محلی داشته باشید، تا حدودی از دست بدهید و انتظاری که از این سفر داشتید، برآورده نخواهد شد. برای خانواده ای که میزبانتان هستند زمان کافی در نظر بگیرید. از مادر خانواده بپرسید که چگونه یک غذای خاص را آماده می نماید و اطلاعاتی درباره خانواده خودتان با آن ها به اشتراک بگذارید. برقرار کردن رابطه با میزبان به شما این حس را می دهد که در خانه خودتان هستید. برای مطمئن شدن از اینکه فرصت ساخت یک رابطه معنادار با خانواده میزبانتان را از دست نمی دهید، تصمیم بگیرید که چندساعت در روز را با آن ها بگذرانید و به سبک زندگی شان علاقه نشان دهید. (یادتان نرود که بعد از بازگشت به خانه نیز همچنان در ارتباط باشید!)

کاش قبل از رفتنم بیشتر درباره فرهنگ شان مطالعه می کردم

غیرقابل اجتناب است که در بدو ورودتان و طی چند روز اول حضورتان به عنوان یک داوطلب، تفاوت فرهنگی برای تان عجیب باشد. اما برخی ها بدون داشتن هیچ دانش پایه ای درباره روابط خانوادگی، سنت ها یا تاریخ سیاسی پا به منطقه می گذارند. از ارگانی که شما را برای داوطلب شدن می فرستد سوال کنید یا اینکه وقتی برای جستجوی آنلاین بگذارید. تا جایی که می توانید مقالات مرتبط با فرهنگ محل اقامت تان مطالعه کنید. اگر از اطلاعات اولیه مانند واحد پول، آب و هوا و سبک های آشپزی عبور کنید می توانید بیشتر به روابط اجتماعی و انتظاراتی که باید داشته باشید پی ببرید. بدون آمادگی به سمت فرهنگ محلی پیش نروید. وقت بگذارید و به شکل جدی درباره زندگی خانوادگی، روابط اجتماعی و نحوه کار جامعه مقصدتان مطالعه کنید.

کاش بیشتر سفر می کردم یا زمانم را بهتر می گذراندم

حالا که تا آن سوی کره زمین سفر نموده اید و فعالیت داوطلبانه انجام می دهید، چرا چند هفته دیگر را بعد از سرانجام برنامه به سفر کردن اختصاص نمی دهید؟ مثلا هزینه سفر در هند زمانی که داخل کشور هستید بسیار کمتر خواهد بود. از محلی ها بخواهید که شما را هدایت نمایند و از مکان های دیدنی و راه رفتن به این مکان ها اطلاعاتی به شما ارائه نمایند. از زمان های تعطیل و فرصت های دیگر بهره ببرید تا به مکان های اطراف بروید و تجربیاتتان را محک بزنید. همینطور زمان بگذارید تا کشور را بیشتر ببینید یا اینکه فقط سری به ساحل دریا بزنید و هوایی تازه کنید. از سوی دیگر فرصت حضور در جشن های محلی یا داوطلب شدن در پروژه های خاص را از دست ندهید. بعد از دوره داوطلبی به خودتان کمی وقت بدهید تا آزادی گشت و گذار در کشور را داشته باشید و سری به مکان های دیدنی بزنید.

کاش آغاز به وبلاگ نویسی می کردم یا عکس های بیشتری می گرفتم

چه این اولین یا دهمین دوره داوطلبی شما در خارج از کشور باشد، همواره از به یاد آوردن خاطرات سفرتان لذت خواهید برد. اگرچه گاهی سخت است که تجربیات را بازگو کرد یا نوشت، اما سعی کنید چیزهایی را که یادگرفته اید به خانواده و دوستانتان شرح دهید، یا از سنت ها و مراسم عکاسی کنید. این کار به شما یاری می نماید که اتفاقات را بازتاب دهید و آن ها را پس از سالیان بهتر به یاد بیاورید. داوطلب شدن برای کارهای خیرخواهانه در خارج کشور تنها مربوط به یاری کردن نیست، بلکه می تواند جنبه یاد گرفتن داشته باشد و به اشتراک گذاری این اطلاعات به وسیله وبلاگ یا عکس می تواند به سایر افر اد هم وطن تان یاری کند و چشمانشان را درباره تجربیات آن سوی جهان باز کند. تهیه یک مجموعه کامل از عکس و نوشته ، برترین راه است که سختی های شخصی خود را بازتاب دهید و سپس می توانید دوباره آن ها را مرور کنید و از اینکه چطور در دوره داوطلبی بالغ شده اید، لذت ببرید. وقت بگذارید و یک بلاگ بسازید، درباره تجربیاتتان بنویسید و آن ها را به وسیله عکس مستندسازی کنید و مطمئن باشید که پشیمان نخواهید شد.

کاش می توانستم بیشتر یاری کنم

زمانی که به عنوان داوطلب به یک مکان کاملا نو وارد می شوید از ابعاد و زوایا جامعه، فرهنگ و مسائل محلی ها مطلع نیستید. این مسئله معمولا داوطلبان را از تاثیری که انتظارش را دارند باز می دارد. سعی کنید تمرکزتان را به کمیت یاریی که در دوره داوطلبی انجام دادید، معطوف نکنید و به جای آن به راه های کوچکی که می توانید به هر انسان یاری کنید توجه داشته باشید. نوزادی را که در نوانخانه خواباندید یا کودکی را که به او یک کلمه نو یاد دادید، یا یک فرد بالغ که به او یاری پزشکی رساندید. روش های فوق العاده زیادی برای یاری کردن وجود دارد که شما می توانید به راحتی آن ها را تجربه کنید. با قبول کارهای کوچکی که هرروز برای یاری به دیگران انجام می دهیم، می توان یک دوره داوطلبی خاطره انگیز ساخت؛ و زمانی که به خانه برگشتید با جمع کردن سرمایه و معرفی دوره داوطلبیتان به دیگران باز هم به آن افراد یاری کنید. از قلم نیاندازید که همواره می توانید برای یاری به خارج از کشور سفر کنید. نظر شما چیست؟ منبع: GoAbroad