آتشگاه باکو، موزه ای تاریخی
به گزارش سفر بریم، آتشگاه باکو
باکو، مرکز جمهوری آذربایجان پر از جاذبه های گردشگری است، جاذبه هایی که گردشگران را به این شهر زیبا می کشاند. یکی از این جاذبه ها، آتشگاه (Ateshgah) باکو است، آتشگاهی که در گذشته به طور طبیعی از هفت قسمت آن آتش بیرون می آمده است. در گذشته آتشگاه جایی بود که در آن روحیانیون دین زردشتی به عبادت مشغول می شدند و در آن محرابی از آتش وجود داشت. این آتشگاه، در 30 کیلومتری باکو، در جنوب شرقی شبه جزیره آبشوران در اطراف شهر سوارخانی واقع شده است. اگر می خواهید با این بنای زیبا بیشتر آشنا شوید در ادامه خبرنگاران را همراهی کنید.
درباره آتشگاه باکو
آتشگاه باکو ساختمانی به شکل قلعه است که در منطقه سوراخانی شهر باکو در جمهوری آذربایجان واقع شده است. نمای ظاهری بنای آتشگاه به شکل پنج ضلعی است و دیوارهایی در اطراف آن نهاده شده است. یک ورودی مرکزی دارد که در بالای آن هم اتاقی برای پذیرایی از مهمانان به نام بالا خانه ساخته شده است. در حیاط مرکزی ساختمانی چهارگوش نهاده شده است که گنبدی بر روی آن نهاده شده و آتشی در زیر آن گنبد روشن است.
این محراب در قرن هفدهم و هجدهم ساخته شده است. اتاق هایی در اطراف حیاط نهاده شده است که در گذشته بزرگان دینی در آن ها زندگی می کردند. این اتاق ها امروزه به شکل موزه مورد بازدید قرار می گیرد و در آن ها مجسمه هایی هم وجود دارد. در سال 1883 در کنار این آتشگاه تاسیسات نفت و گاز بنا شد و پس از آن این آتشگاه به محلی متروکه تبدیل شد. این بنا از جاذبه های جهانگردی اصلی شهر است، در سال 1975 تبدیل به موزه شد و از آن موقع تا کنون هر سال حدود پانزده هزار جهانگرد به بازدید از این محل می روند. در سال 1998 این آتشگاه نامزد ورود به فهرست میراث جهانی یونسکو شد. این آتشگاه بر روی میدان گاز طبیعی نهاده شده است و به همین علت در گذشته گاز از هفت قسمت آن به بیرون میزده و آتش هایی طبیعی در این محل رخ می داده است. از آن جایی که جهانگردان زیادی به تماشا این آتشگاه می روند امروزه گاز طبیعی را به محل کشیده اند تا آتش آتشگاه با این گاز روشن گردد.
آتشگاه باکو چگونه به وجود آمد؟
شبه جزیره آبشوران در غرب دریای خزر، میدانی گازی است و از روزنه های آن گاز طبیعی به بیرون می آید. قبل از اینکه در اواخر قرن 17 در این محل آتشگاه ساخته گردد، مردم باکو با تماشا آتش هایی که از هفت سوراخ این محل به بیرون می زده است در این محل عبادت می کردند و آن را مکانی مقدس می دانستند. به همین علت تصمیم گرفته شد که در این محل آتشگاهی ساخته گردد.
بعد از اینکه اعراب به ایران حمله کردند این محل که عبادتگاهی زردشتی به حساب می آمد به وسیله آن ها نابود شد و دوباره مورد بازسازی نهاده شد. بعد از آن، در این که این آتشگاه متعلق به زردشتی ها است و یا هندوها اختلاف افتاد چون آتش در میان هر دوی این ادیان، مقدس است و گروهی از هندوها هم ادعا کردند که این آتشگاه محلی برای عبادت آن ها است.
منبع: الی گشت